Waarom makkelijk doen als moeilijk doen zo veel meer oplevert

Over persoonlijke ontwikkeling, websites en appeltaart

In mijn vorige nieuwsbrief schreef ik over de klaprozen die in bloei staan. Ze blijven lang bloeien (zo lang je ze op hun plek laat staan!), de meeste beginnen hun blaadjes nu wel te verliezen.
Dat betekent tijd voor het opdoen van nieuwe kracht voor een volgende bloeiperiode en voor het verspreiden van zaadjes.

Ik heb de afgelopen tijd mijn krachten verzameld en gebruikt om mijn tijdelijke website om te zetten naar WordPress.
Daar  hikte ik al héél lang tegen aan. Ik had zelfs iemand gevraagd het voor me te doen. Het leek me een onmogelijke opgave om het zelf te doen. Helaas kon degene die ik gevraagd had door allerlei omstandigheden de opdracht niet vervullen.

Toen stonden ineens de klaprozen in bloei en wilde ik erg graag een nieuwsbrief verspreiden.
Dus aan de slag! Nieuwsbrief geschreven en als bestand in social media plakken. Dacht ik…
Maar ja, niet zo handig met die social media, ik kreeg het niet gevonden, het ging niet zoals ik het wilde.
Inmiddels vond ik ook dat de nieuwsbrief op mijn site hoorde te staan.
Dus…nog voor de vorm gezocht naar iemand anders die mijn website wilde herbouwen. Maar het stond me tegen. Ik moest dit klaarblijkelijk zelf doen (hé, waar ken ik dit van? Het schijnt zo ongeveer het eerste zinnetje te zijn dat ik uitsprak: “zelf doen”. Eerste woordje overigens: appeltaart ;-))

Boter en WordPress

Aanvankelijk boterde het niet zo tussen mij en WordPress. Ik snapte er niets van, mijn lief kwam me helpen (dat aanbod stond al ruim 2 jaar…) en ik werd er helemaal kriegel van. Bijna had ik het opgegeven. Mijn nieuwsbrief zou voor eeuwig opgesloten blijven in mijn computer, tussen andere bestanden die misschien wel en misschien ook niet ooit gepubliceerd worden.
Tot er ergens iets in mij besloot dat dat niet zo kon zijn. Ik keek nog een keer met nieuwe ogen naar WordPress en naar de instructievideo op YouTube en… ik begreep het opeens. Nou ja, sommige dingen dan. Een deel begreep ik helemaal niet, maar als ik gewoon deed wat de meneer (of nou ja, jongeman) op de instructievideo zei dat ik moest doen, dan gebeurde er iets.

Dus zo een paar dagen door geknutseld, met angst in mijn vingers de website online gezet en tadaa… ik blijk een website te kunnen bouwen! Nog lang niet zoals ik het wil, sommige dingen doen echt ABSOLUUT NIET wat ik zeg dat ze moeten doen (en ik doe precies wat meneer jongeman zegt) maar oké, de website is online en ik ga verder met knutselen om het beter te maken.

Dus website gebouwd, dan kon ook de nieuwsbrief de social media in… Pfffff…

Maar dat ging natuurlijk zo maar niet. Wat ik wilde lukte nog steeds niet, en de dag was bijna klaar en ik wilde het écht NU doen. Geheel tegen mijn natuur in heb ik om hulp gevraagd. De instructie was duidelijk: gewoon een bestand invoegen, is heel gemakkelijk (als je weet waar je op moet klikken…).
Naar dat knopje had ik twee weken geleden zo vergeefs gezocht!

En dan vraag ik niet aan iemand hoe ik dat zou kunnen doen, nee, dan bedenk ik de langst mogelijke en vooral ingewikkeldste weg om te komen waar ik wilde zijn: ik bouw een hele nieuwe website om een nieuwsbrief te kunnen publiceren. Overigens noem ik de nieuwsbrieven voortaan maar blogs 😉

Veel geleerd

Weer een heleboel geleerd over hoe dat bij mij werkt, en ook gemerkt dat het helemaal niet erg is om de meest niet voor de hand liggende route te kiezen:

• Ik ben dankbaar dat degene die mijn website in WordPress zou bouwen dat niet gedaan heeft (want nu weet ik dat ik het zelf kan doen).
• Ik ben dankbaar dat ik niet wist dat er een heel handig knopje in facebook zit waar je bestanden mee kan toevoegen (want nu heb ik eindelijk mijn eigen website gebouwd).
• Ik ben dankbaar dat veel mensen hun kennis delen op o.a. YouTube (want zonder meneer jongeman was me dit niet gelukt).
• Ik ben dankbaar voor het geduld van mijn lief als ik weer eens dwars en eigenwijs eenvoudige dingen op een niet zo voor de hand liggende manier wil aanpakken!

Als econoom weet ik: elk doel vraagt om zijn eigen maatregel: één maatregel kan nooit meerdere doelen dienen.
Als coach weet ik: elk doel vertelt iets over de onderliggende motieven, wensen en krachten.
Als mens weet ik: elk doel leidt je naar de meest onverwachte plekken als je het aandurft daar te gaan kijken!

Ben je ook niet bang voor een aanpak die moeilijkheden niet uit de weg gaat, en die daardoor zoveel meer oplevert dan alleen recht op het (ogenschijnlijke)doel af?

Bel of mail me voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek…